Dracht    Geboorte    Weegtabel    Week 1    Week 2    Week 3    Week 4    Week 5    Week 6    Week 7    Portretjes    Week 8


Op 15 juli begon de bevalling. Dat kan behoorlijk lang duren. Dinthe was behoorlijk zwaar.
We verwachtten een nest van 8 of 9 pups.
Helaas zette de bevalling niet zo vlot in als gehoopt, de persweeën kwamen niet op gang.
Op zondag 16 juli leek de bevalling dan toch door te zetten maar we merkten
dat de pups niet vlot indaalden.
In overleg kreeg Dinthe een middel om de weeën te versterken maar dat had niet het gewenste effect.
Er werd weliswaar één pup geboren maar daarna stagneerde alles weer.
We overlegden nogmaal en besloten tot een keizersnede.
En dus gingen we om halftwaalf 's avonds naar de kliniek voor een keizersnede.

Daar werd nog voor de operatie in gang werd gezet de tweede pup geboren.
Toen Dinthe al op de tafel lag en onder narcose was kwam een derde pup ter wereld.
We twijfelden even of we toch niet te snel waren, maar dat bleek niet het geval te zijn.
Er waren nog zes pups aanwezig, die allen levend ter wereld kwamen maar waarvan zeker de laatste
pups zodanig klem in de baarmoeder zaten dat Dinthe ze zeker niet zelf levend ter wereld had kunnen brengen.
Bovendien scheurde de baarmoeder nog voor de dierenarts deze had kunnen openen.

We hadden op dat moment geen keuze: de gescheurde baarmoeder moest worden verwijderd.
Dat is een risico bij een keizersnede want alles is zo doorbloed dat de kans op nabloeding erg groot is.
Maar de baarmoeder hechten was ook een groot risico: er kunnen nabloedingen maar ok snel ontstekingen ontstaan.
We kozen dus voor verwijdering.
De dierenarts heeft haar uiterste best gedaan alles afzonderlijk te hechten en alles leek prima toen de wond werd gesloten.
Dinthe werd op een warmtemat gelegd en de pups werden alle negen bij haar gelegd. Ze begonnen direct te drinken.
Maar Dinthe kwam niet goed bij uit de narcose. Ze kreeg een infuus.
Uiteindelijk leek ze helderder en werd besloten dat we naar huis konden.
Maar daar aangekomen werd het niet beter: het tandvlees werd bleker en Dinthe werd niet helderder.
Er werd besloten opnieuw een infuus te geven.
Maar nog voor de dierenarts dat kon geven kreeg Dinthe een hartstilstand.
Reanimatie mocht niet meer baten.
Dinthe was overleden, haar negen pups waren het laatste dat ze ons gaf.

We begonnen direct met de verzorging.
Onze stabij Willemijn boden we de pups aan ter verzorging en die nam ze direct op zich.
Ze had weliswaar geen melk maar de verzorging is al een enorme klus.
Het verloop van het opgroeien van de pups is te lezen in de weekverslagen.